ما ایرانی‌ها در کشوری زندگی می‌کنیم که از نظر تنوع طبیعی یکی از زیباترین سرزمین‌های دنیاست: از کوه‌های پر برف زاگرس گرفته تا جنگل‌های سرسبز هیرکانی، از کویرهای طلایی مرکزی تا ساحل‌های آبی جنوب. اما واقعیت این است که ما در حال از دست دادن این زیبایی‌ها هستیم، و اغلب، خودمان باعثش هستیم. بسیاری از نوجوان‌ها، نه در مدرسه، نه در کتاب‌های درسی، چیز زیادی دربارهٔ طبیعت کشورشان یاد نمی‌گیرند. نمی‌دانند چرا نباید خاک هرمز را با خود  ببرند. نمی‌دانند جنگل های هیرکانی شمال ایران را ما در عرض 55 سال – پس از 55 میلیون سال – 55 درصدش را از بین برده ایم!. نمی‌دانند کویر ایران – گرم ترین نقطه کره زمین – فقط بیابان خشک نیست، بلکه دنیایی زنده با جانوران و گیاهان خاص خودش است. ما آماده‌ایم که این ندانستن را به دانستن تبدیل کنیم. در برنامه‌های ما، نوجوان‌ها یاد می‌گیرند که چطور می‌توان با کارهای ساده از طبیعت مراقبت کرد؛ مثلاً جمع کردن زباله، درست مصرف کردن آب، یا درست استفاده کردن از وسایل یک‌بار مصرف. با اردوهای علمی و آموزشی، طبیعت ایران را از نزدیک می‌بینند و لمس می‌کنند. یاد می‌گیرند که طبیعت فقط “قشنگی” نیست، بلکه “زندگی” است، و اگر آن را خراب کنیم، زندگی خودمان هم آسیب می‌بیند. ما فکر نمی‌کنیم حفاظت از محیط زیست فقط کار دولت‌ها یا سازمان‌هاست. ما فکر می‌کنیم از خانه شروع می‌شود، از نگاه یک نوجوان، از تصمیمی که می‌گیرد امروز به درخت‌ها آسیب نزند، از صدایی که بانگ می‌زند و دیگران را هم آگاه می‌کند. با هم یاد می‌گیریم، با هم طبیعت را می‌شناسیم، و با هم از آن مراقبت می‌کنیم.